HOOFDSTUK 5 – MAM, IK VERSTA DE KAT …!

De tijd verstreek en Dennis zat inmiddels in groep 6.
Hij haalde zeer goede cijfers, hoewel de juf zo nu en dan dacht dat hij op een andere planeet zat. Hij leek dan niet bij de les, maar als hem een vraag werd gesteld, gaf hij meestal toch het goede antwoord.
Hij was groot voor zijn leeftijd en beschikte over een soort wijsheid die andere kinderen op zijn leeftijd nog niet hadden.
Hij wist ook veel van dieren en planten. Daar werd thuis veel aandacht aan besteed.
Dat hij anders was dan de andere kinderen wist hij nu wel. Hoe vaak hadden ze hem niet uitgelachen wanneer hij vertelde dat hij dieren kon verstaan.
Het maakte hem verdrietig.

Uit school liep Dennis naar zijn slaapkamer en ging op de rand van zijn bed zitten.
‘Wat is er verdorie toch met mij aan de hand?’, zei hij tegen zichzelf. ‘Ik versta dieren en ik zie of voel vaak dingen die nog niet eens gebeurd zijn.’

Dennis zijn vader en moeder konden dat niet, net als Lisa en zijn vrienden. Zijn ouders dachten dat hij gewoon een rijke fantasie had. Dat zou vanzelf wel weer overgaan.
Alleen met Bas, die vanaf het eerste uur zijn vriend was, kon hij erover praten. Bas nam hem serieus en geloofde hem oprecht.
Soms haalde Dennis grappen met hem uit. Zo vertelde hij Bas een keer dat de herdershond van de buren hem graag in zijn kuiten wilde bijten.
Bas had hem even verontrust aangekeken: ‘Dat verzin je.’
‘Haha, klopt!’, had Dennis geroepen.
Ze lachten tot ze er buikpijn van kregen.

Terwijl Dennis op de rand van het bed voor zich uit staarde, piepte de deur. Snoop kwam de kamer binnengelopen.
‘Hoi Snoop, wat kom jij doen?’, vroeg Dennis.
‘Ik vroeg me af hoe het met je gaat’, zei de kater belangstellend.
‘Mmm, kon beter. Ik zit me af te vragen waarom ik de enige lijk te zijn die jou en andere dieren kan verstaan.’
‘Ja, dat is inderdaad wel vreemd’, zei Snoop. ‘Als ik iets aan je zus Lisa of aan je ouders vraag, begrijpen ze er geen fluit van. Alleen als ik met de etensbak over de keukenvloer schuif, begrijpen ze dat ik honger heb. Voor de rest denken ze volgens mij dat ik er alleen ben om muizen te vangen en om te aaien. Soms ben ik dat aaien trouwens meer dan zat. Dan zet ik op hun schoot even lekker mijn nagels uit. Dan is het zo afgelopen.’ Een grijns verscheen op zijn kattensnoet.
‘Waarom ga je dan op hun schoot liggen?’, vroeg Dennis.
‘Het is er lekker warm’, antwoordde Snoop. ‘Wij katten houden wel van warmte, weet je.’

Snoop zag echter dat Dennis met zijn probleem worstelde.
‘Luister eens, Dennis’, zei Snoop. ‘Waarom zou je nou toch somber zijn omdat je iets kunt wat anderen niet kunnen? Sommige mensen zijn goed in gymnastiek of muziek of ze kunnen heel goed rekenen. Maar jij, Dennis, jij hebt iets heel bijzonders. Jij kunt dieren verstaan! Ik ken niemand anders die dat kan.’
Dennis dacht erover na en zijn gezicht klaarde wat op.

Wat Dennis en Snoop op dat moment niet in de gaten hadden, was dat ‘Dennis’ moeder onderaan de trap had staan luisteren…..